- دفتر مرکزی: تهران - سعادت آباد
- info@ghasran.co
- ساعت کار 9 الی 17
ویزای کنفرانس - موسسه مهاجرتی و کاریابی بین المللی قصران
برای متخصصان ایرانی، ارائه دستاوردها در کنفرانس‌های جهانی (مانند تورنتو) یک فرصت استثنایی است. ویزای شرکت در کنفرانس، در واقع پلی است که متخصصان را به این رویدادهای جهانی متصل می‌کند. اما بدون ویزای کنفرانس، این فرصت به راحتی از دست می‌رود.
این مقاله، راهنمای کامل دریافت این ویزا است: از شرایط کشورهای مقصد مانند کانادا و آمریکا گرفته تا مراحل دقیق، هزینه‌های مورد انتظار و خطاهای رایج. هدف ما این است که این مسیر برای شما هموار شود.
آنچه در این مقاله خواهید خواند
ویزای کنفرانس چیست؟
ویزای کنفرانس، یا به عبارت دقیق‌تر ویزای شرکت در کنفرانس، یک مجوز موقت ورود به کشور میزبان است که به افراد اجازه می‌دهد در رویدادهای علمی، تجاری یا حرفه‌ای خاص شرکت کنند. این ویزا معمولاً کوتاه‌مدت است – اغلب بین چند روز تا شش ماه – و هدفش محدود به حضور در کنفرانس، سمینار یا نمایشگاه است.
در عمل، ویزای کنفرانس نیاز به دعوتنامه رسمی از برگزارکنندگان رویداد دارد. این دعوتنامه نه فقط اثبات حضور، بلکه تضمینی برای جدیت متقاضی است. برای ایرانی‌ها، که با محدودیت‌های ویزایی روبرو هستند، این ویزا می‌تواند نقطه ورود خوبی به سیستم مهاجرتی کشورها باشد – البته بدون تضمین اقامت دائم. در سال ۲۰۲۵، با توجه به سیاست‌های مهاجرتی جدید کانادا و آمریکا، تمرکز روی “ارزش افزوده” متقاضی بیشتر شده؛ یعنی سفارت‌ها می‌پرسند: “این کنفرانس چطور به اقتصاد یا دانش میزبان کمک می‌کند؟”
فرآیند کلی؟ اول ثبت‌نام در کنفرانس، بعد جمع‌آوری مدارک، و در نهایت مصاحبه سفارتی. اما جزئیات بسته به کشور فرق می‌کند. مثلاً در کانادا، این ویزا زیرمجموعه ویزای بازدیدکننده (Visitor Visa) قرار می‌گیرد، در حالی که در آمریکا به B-1 معروف است. اهمیتش در این است که نرخ موفقیتش برای متخصصان با دعوتنامه قوی، بالاتر از ویزاهای عمومی است – حدود ۶۰-۷۰ درصد بر اساس آمار غیررسمی موسسات مهاجرتی.
در نهایت، ویزای شرکت در کنفرانس برای کسانی که می‌خواهند در کنفرانس‌های خارجی قدم بگذارند، یک سرمایه‌گذاری است. نه فقط برای حضور، بلکه برای ساختن شبکه‌ای که سال‌ها بتوان از آن استفاده کرد. اما بدون درک دقیق، می‌تواند به هدررفت زمان و پول منجر شود.
تفاوت ویزای کنفرانس با سایر ویزاها
ویزای شرکت در کنفرانس، اغلب زیر چتر ویزاهای موقت (مثل توریستی یا تجاری) قرار می‌گیرد، اما تفاوت‌های کلیدی‌اش با بقیه، در هدف و محدودیت‌هاست. بیایید مقایسه کنیم.
ویزای توریستی (B-2 در آمریکا یا Standard Visitor در انگلستان) برای گشت‌وگذار، دیدار خانواده یا درمان است. آزادی عمل بیشتری می‌دهد – می‌توانید هر جایی بروید، بدون نیاز به برنامه ثابت. اما برای شرکت در کنفرانس، سفارت ممکن است شک کند که هدف واقعی‌تان چیست. ویزای کنفرانس، با دعوتنامه، هدف را شفاف می‌کند و احتمال رد را کم می‌کند. مزیتش؟ نرخ صدور بالاتر (تا ۲۰ درصد بیشتر طبق تجربیات مهاجرتی) و تمرکز روی حرفه‌ای بودن. معایب؟ محدود به رویداد؛ اگر کنفرانس تمام شود، نمی‌توانید آزادانه بمانید. مثلاً در کانادا، ویزای توریستی اجازه ۶ ماه اقامت می‌دهد، اما ویزای کنفرانس ممکن است فقط برای مدت رویداد باشد.
در مقابل ویزای تجاری (B-1 در آمریکا یا Business Visitor در کانادا)، ویزای کنفرانس زیرمجموعه‌ای است. ویزای تجاری برای مذاکرات، قراردادها یا نمایشگاه‌های بزرگ مناسب‌تر است، در حالی که کنفرانس بیشتر علمی-آموزشی است. مزیت کنفرانس: نیاز به اثبات کمتر “تجارت” (مثل قراردادهای مالی)، و تمرکز روی دانش. معایب: اگر کنفرانس تجاری باشد، ممکن است به عنوان “کار” تلقی شود – که در برخی کشورها ممنوع است و به ویزای کار نیاز دارد.
مزایای کلی ویزای کنفرانس
- هدف مشخص: دعوتنامه، پرونده را قوی می‌کند و سفارت را متقاعد می‌کند که به کشور خود برمی‌گردید.
- مدت کوتاه: فرآیند سریع‌تر (۲-۴ هفته در مقابل ۳-۶ ماه برای ویزاهای کاری).
- ارزش حرفه‌ای: می‌تواند به رزومه و فرصت‌های آینده کمک کند، مثل شبکه‌سازی با شرکت‌های بزرگ.
معایب ویزا کنفرانس
- محدودیت جغرافیایی: فقط برای کشور میزبان؛ تغییر برنامه سخت است.
- وابستگی به رویداد: اگر کنفرانس لغو شود، ویزا هم باطل می‌شود.
- هزینه‌های جانبی: علاوه بر ویزا، ثبت‌نام کنفرانس (۲۰۰-۱۰۰۰ دلار) اضافه می‌شود.
در تحلیل، برای ایرانی‌ها که با “ریسک مهاجرت” روبرو هستند، ویزای کنفرانس تعادلی خوب است: نه خیلی آزاد مثل توریستی، نه خیلی پیچیده مثل کاری. اما انتخاب درست، به سابقه سفر و شغل بستگی دارد. مثلاً اگر سابقه سفر اروپا دارید، شانس‌تان برای انگلستان بیشتر است.
انواع ویزای کنفرانس
ویزای شرکت در کنفرانس، بسته به کشور، شکل‌های مختلفی می‌گیرد. اینجا روی سه مقصد محبوب تمرکز می‌کنیم: کانادا، انگلستان و آمریکا. هر کدام سیاست‌های خاص خود را دارند، اما همه روی دعوتنامه و اثبات بازگشت تأکید می‌کنند.
ویزای شرکت در کنفرانس‌های کانادا
کانادا، با اکوسیستم نوآورانه‌اش، مقصدی ایده‌آل برای کنفرانس‌هاست – از CES در تورنتو تا رویدادهای زیست‌فناوری در ونکوور. ویزای شرکت در کنفرانس کانادا، زیرمجموعه ویزای بازدیدکننده (Temporary Resident Visa – TRV) است، که برای اهداف بیزینسی/علمی صادر می‌شود. مدتش معمولاً ۶ ماه، اما متناسب با رویداد تنظیم می‌شود.
شرایط کلیدی: دعوتنامه رسمی از برگزارکنندگان، اثبات ثبت‌نام، و مدارک مالی (حداقل ۱۰۰۰ دلار کانادا در ماه). برای ایرانی‌ها، نرخ موفقیت حدود ۵۰ درصد است، اما با دعوتنامه قوی، بالاتر می‌رود. مثلاً در ۲۰۲۵، با سیاست‌های جدید IRCC، تمرکز روی “ارتباطات دوجانبه” است – یعنی کنفرانس‌هایی که به اقتصاد کانادا کمک کنند، اولویت دارند.
مزایا: امکان تمدید آسان، و ورود به بازار کار کانادایی. معایب: صف‌های طولانی (تا ۸ هفته پردازش).
ویزای شرکت در کنفرانس‌های انگلستان
انگلستان با لندن به عنوان هاب جهانی، یکی از اصلی‌ترین مراکز برگزاری رویدادهای بین‌المللی است؛ از کنفرانس‌های فناورانه‌ای مانند Web Summit گرفته تا نشست‌های بزرگ مالی در City of London. برای حضور در چنین رویدادهایی، متقاضیان معمولاً باید ویزای شرکت در کنفرانس انگلستان را دریافت کنند. این نوع ویزا در واقع زیرمجموعه‌ای از Standard Visitor Visa است و به افراد اجازه می‌دهد تا برای فعالیت‌های حرفه‌ای و علمی مانند شرکت در کنفرانس‌ها، سمینارها یا جلسات کاری، تا مدت حداکثر شش ماه در خاک بریتانیا اقامت داشته باشند.
بر اساس مقررات تازه‌ی Home Office در سال ۲۰۲۵، دارندگان این ویزا می‌توانند در سخنرانی‌ها، مذاکرات و حتی ارائه‌های کوتاه شرکت کنند، اما انجام هرگونه کار پولی یا استخدام رسمی همچنان ممنوع است.
برای درخواست، مدارکی مانند دعوتنامه رسمی از برگزارکننده‌ی کنفرانس، برنامه‌ی دقیق رویداد، و مدارک اثبات تمکن مالی (حداقل حدود ۱۰۰۰ پوند برای پوشش هزینه‌های اقامت) ضروری است. نرخ موفقیت درخواست ویزا برای متقاضیان ایرانی معمولاً بین ۴۰ تا ۶۰ درصد متغیر است و عواملی چون سابقه‌ی سفر، رزومه‌ی علمی و شغلی، و ارتباط منطقی با موضوع کنفرانس در افزایش شانس تأیید بسیار مؤثرند.
از مزایای این ویزا می‌توان به فرآیند آنلاین و نسبتاً سریع آن (حدود سه هفته) و امکان دریافت ویزای چندبار ورود با اعتبار تا ده سال اشاره کرد. در مقابل، هزینه‌های بالای اقامت در لندن و سخت‌گیری‌های بیشتر در بررسی پرونده‌ها پس از برگزیت از چالش‌های اصلی هستند.
نکته‌ی جالب اینکه سیاست مهاجرتی انگلستان در سال‌های اخیر به سمت دیجیتالی و داده‌محور شدن حرکت کرده است. دولت بریتانیا با توسعه‌ی «زیرساخت نرم‌افزاری مهاجرت»، از ویزاهای کنفرانسی نه صرفاً به‌عنوان مجوز سفر، بلکه به‌عنوان ابزاری برای شناسایی و جذب استعدادهای بین‌المللی استفاده می‌کند. بنابراین، ارائه‌ی یک رزومه‌ی قوی، سابقه‌ی پژوهشی معتبر و حتی فعالیت در شبکه‌های علمی بین‌المللی می‌تواند احتمال موفقیت متقاضی را به شکل چشمگیری افزایش دهد.
شرایط کلیدی: دعوتنامه رسمی از برگزارکنندگان، اثبات ثبت‌نام، و مدارک مالی (حداقل ۱۰۰۰ دلار کانادا در ماه). برای ایرانی‌ها، نرخ موفقیت حدود ۵۰ درصد است، اما با دعوتنامه قوی، بالاتر می‌رود. مثلاً در ۲۰۲۵، با سیاست‌های جدید IRCC، تمرکز روی “ارتباطات دوجانبه” است – یعنی کنفرانس‌هایی که به اقتصاد کانادا کمک کنند، اولویت دارند.
مزایا: امکان تمدید آسان، و ورود به بازار کار کانادایی. معایب: صف‌های طولانی (تا ۸ هفته پردازش).
ویزای شرکت در کنفرانس‌های آمریکا
انگلستان با لندن به عنوان هاب جهانی، یکی از اصلی‌ترین مراکز برگزاری رویدادهای بین‌المللی است؛ از کنفرانس‌های فناورانه‌ای مانند Web Summit گرفته تا نشست‌های بزرگ مالی در City of London. برای حضور در چنین رویدادهایی، متقاضیان معمولاً باید ویزای شرکت در کنفرانس انگلستان را دریافت کنند. این نوع ویزا در واقع زیرمجموعه‌ای از Standard Visitor Visa است و به افراد اجازه می‌دهد تا برای فعالیت‌های حرفه‌ای و علمی مانند شرکت در کنفرانس‌ها، سمینارها یا جلسات کاری، تا مدت حداکثر شش ماه در خاک بریتانیا اقامت داشته باشند.
بر اساس مقررات تازه‌ی Home Office در سال ۲۰۲۵، دارندگان این ویزا می‌توانند در سخنرانی‌ها، مذاکرات و حتی ارائه‌های کوتاه شرکت کنند، اما انجام هرگونه کار پولی یا استخدام رسمی همچنان ممنوع است.
برای درخواست، مدارکی مانند دعوتنامه رسمی از برگزارکننده‌ی کنفرانس، برنامه‌ی دقیق رویداد، و مدارک اثبات تمکن مالی (حداقل حدود ۱۰۰۰ پوند برای پوشش هزینه‌های اقامت) ضروری است. نرخ موفقیت درخواست ویزا برای متقاضیان ایرانی معمولاً بین ۴۰ تا ۶۰ درصد متغیر است و عواملی چون سابقه‌ی سفر، رزومه‌ی علمی و شغلی، و ارتباط منطقی با موضوع کنفرانس در افزایش شانس تأیید بسیار مؤثرند.
از مزایای این ویزا می‌توان به فرآیند آنلاین و نسبتاً سریع آن (حدود سه هفته) و امکان دریافت ویزای چندبار ورود با اعتبار تا ده سال اشاره کرد. در مقابل، هزینه‌های بالای اقامت در لندن و سخت‌گیری‌های بیشتر در بررسی پرونده‌ها پس از برگزیت از چالش‌های اصلی هستند.
نکته‌ی جالب اینکه سیاست مهاجرتی انگلستان در سال‌های اخیر به سمت دیجیتالی و داده‌محور شدن حرکت کرده است. دولت بریتانیا با توسعه‌ی «زیرساخت نرم‌افزاری مهاجرت»، از ویزاهای کنفرانسی نه صرفاً به‌عنوان مجوز سفر، بلکه به‌عنوان ابزاری برای شناسایی و جذب استعدادهای بین‌المللی استفاده می‌کند. بنابراین، ارائه‌ی یک رزومه‌ی قوی، سابقه‌ی پژوهشی معتبر و حتی فعالیت در شبکه‌های علمی بین‌المللی می‌تواند احتمال موفقیت متقاضی را به شکل چشمگیری افزایش دهد.
شرایط کلیدی: دعوتنامه رسمی از برگزارکنندگان، اثبات ثبت‌نام، و مدارک مالی (حداقل ۱۰۰۰ دلار کانادا در ماه). برای ایرانی‌ها، نرخ موفقیت حدود ۵۰ درصد است، اما با دعوتنامه قوی، بالاتر می‌رود. مثلاً در ۲۰۲۵، با سیاست‌های جدید IRCC، تمرکز روی “ارتباطات دوجانبه” است – یعنی کنفرانس‌هایی که به اقتصاد کانادا کمک کنند، اولویت دارند.
مزایا: امکان تمدید آسان، و ورود به بازار کار کانادایی. معایب: صف‌های طولانی (تا ۸ هفته پردازش).
چگونگی اخذ ویزای کنفرانس
شرایط و مدارک لازم برای دریافت ویزای کنفرانس
شرایط عمومی: سن بالای ۱۸، پاسپورت معتبر (حداقل ۶ ماه اعتبار)، عدم سوءپیشینه، و اثبات بازگشت (شغل، خانواده).
مدارک کلیدی:
- دعوتنامه رسمی از کنفرانس (با جزئیات رویداد، تاریخ، هزینه‌ها).
- ثبت‌نام تأییدشده و بلیت کنفرانس.
- مدارک مالی: گردش حساب ۳-۶ ماهه (حداقل ۲۰۰۰-۵۰۰۰ دلار)، فیش حقوقی.
- فرم درخواست (DS-160 برای آمریکا، IMM 5257 برای کانادا).
- عکس پاسپورتی و پاسپورت.
برای ایرانی‌ها، ترجمه رسمی مدارک به انگلیسی/فرانسوی ضروری است. نکته: دعوتنامه بدون پرداخت هزینه کنفرانس، ضعیف است – نشان‌دهنده تعهد نیست.
مراحل دریافت ویزای کنفرانس
۱. ثبت‌نام در کنفرانس: انتخاب رویداد، پرداخت و دریافت دعوتنامه (۱-۲ هفته).
۲. جمع‌آوری مدارک: ترجمه و اسکن (۱ هفته).
۳. درخواست آنلاین: پر کردن فرم سفارت (مثل VFS برای انگلستان).
۴. پرداخت هزینه و رزرو وقت: انگشت‌نگاری و مصاحبه (۲-۸ هفته).
۵. مصاحبه: توضیح هدف، اثبات بازگشت (۱۰-۳۰ دقیقه).
۶. پیگیری و صدور: از طریق ایمیل یا پست (۱-۴ هفته).
کل فرآیند: ۴-۱۲ هفته.
هزینه دریافت ویزای شرکت در کنفرانس
هزینه‌ی ویزای شرکت در کنفرانس، بسته به کشور مقصد، نوع ویزا و خدمات جانبی متفاوت است. در ادامه، تصویری دقیق‌تر و به‌روز از هزینه‌ها در سال ۲۰۲۵ ارائه می‌شود:
کانادا:
برای شرکت در کنفرانس‌های علمی یا حرفه‌ای در کانادا، معمولاً باید ویزای Visitor (TRV) دریافت شود. هزینه‌ی صدور ویزا ۱۰۰ دلار کانادا است و هزینه‌ی انگشت‌نگاری و بیومتریک نیز ۸۵ دلار محاسبه می‌شود. در مجموع، باید حدود ۱۳۰ دلار کانادا (تقریباً ۹۰ یورو) را در نظر گرفت.
ایالات متحده (آمریکا):
هزینه‌ی ویزای B-1 که مخصوص سفرهای تجاری کوتاه‌مدت و شرکت در کنفرانس‌هاست، ۱۸۵ دلار آمریکا است. در برخی موارد، اگر متقاضی مشمول ثبت اطلاعات در سامانه‌ی SEVIS باشد (برای کنفرانس‌های مرتبط با مؤسسات آموزشی)، بین ۳۰ تا ۵۰ دلار دیگر نیز باید پرداخت کند. بنابراین، مجموع هزینه بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ دلار آمریکا خواهد بود.
انگلستان:
ویزای شرکت در کنفرانس در قالب Standard Visitor Visa صادر می‌شود. هزینه‌ی این ویزا برای اقامت شش‌ماهه ۹۵ پوند است و هزینه‌ی بیومتریک نیز حدود ۱۹.۲ پوند می‌باشد. در نتیجه، مجموع پرداختی به‌طور میانگین ۱۲۰ پوند (حدود ۱۴۰ یورو) خواهد بود.
هزینه‌های جانبی
افزون بر هزینه‌ی ویزا، متقاضی باید مخارج جانبی زیر را نیز در برنامه‌ی مالی خود لحاظ کند:
- ترجمه و تأیید مدارک: بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان
- بلیط رفت‌وبرگشت: بسته به مقصد، از ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار آمریکا
- هزینه‌ی ثبت‌نام در کنفرانس: معمولاً بین ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ دلار
با توجه به افزایش ۵ تا ۱۰ درصدی هزینه‌ها در سال ۲۰۲۵ (به‌ویژه در پروازها و اقامت)، توصیه می‌شود برای حضور در یک کنفرانس بین‌المللی، بودجه‌ای بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار آمریکا در نظر گرفته شود. این برآورد شامل ویزا، پرواز، ثبت‌نام، اقامت و هزینه‌های روزمره است.
دلایل ریجکت شدن ویزای کنفرانس
رد شدن ویزا، برای بسیاری از متقاضیان تجربه‌ای تلخ و ناگهانی است — اما خوشبختانه در بیشتر موارد، قابل پیشگیری است. آشنایی با دلایل اصلی ریجکت و رفع آن‌ها، می‌تواند شانس موفقیت را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.
- مدارک ناقص یا غیرقابل اعتماد (حدود ۴۰٪ موارد): دعوتنامه غیررسمی، برنامه‌ی کنفرانس نامشخص، یا گردش حسابی که با وضعیت مالی واقعی سازگار نیست.
- عدم اثبات بازگشت به کشور مبدا (۳۰٪): نداشتن شغل پایدار، تعهد شغلی مشخص یا وابستگی خانوادگی ضعیف باعث می‌شود افسر ویزا نگران «ریسک مهاجرت» باشد.
- هدف نامشخص یا غیرمرتبط (۱۵٪): وقتی موضوع کنفرانس با رزومه‌ی علمی یا کاری متقاضی هم‌خوانی نداشته باشد، احتمال ریجکت بالا می‌رود.
- سابقه‌ی منفی: ریجکت‌های قبلی، عدم رعایت شرایط اقامت در سفرهای گذشته یا سوءپیشینه‌ی جزئی می‌تواند بر تصمیم سفارت تأثیر بگذارد.
- تمکن مالی ناکافی (۱۰٪): اگر حساب بانکی یا مدارک مالی نتواند هزینه‌های سفر، اقامت و بازگشت را پوشش دهد.
- مصاحبه ضعیف: پاسخ‌های کلی، ناآماده یا تناقض در توضیحات، نشانه‌ی عدم صداقت یا آمادگی تلقی می‌شود.
برای متقاضیان ایرانی، مهم‌ترین چالش معمولاً ریسک مهاجرتی است؛ بسیاری از افسران مهاجرت احتمال می‌دهند متقاضی قصد اقامت دائم دارد. راه‌حل عملی، ارائه‌ی مدارک مکمل است — مثل سند ملکی، گواهی اشتغال رسمی، بیمه‌ی تأمین اجتماعی یا حتی نامه‌ی کارفرما.
طبق آمار سال ۲۰۲۵، حدود ۲۵ تا ۴۰ درصد درخواست‌های ویزای کنفرانس رد می‌شوند، اما در صورت تجدیدنظر (Appeal) و ارائه‌ی مستندات جدید، تا ۲۰ درصد از پرونده‌ها دوباره تأیید می‌شوند.
جمع‌بندی
ویزای شرکت در کنفرانس، فراتر از یک مجوز سفر است؛ دروازه‌ای به‌سوی رشد حرفه‌ای و علمی است. از کانادا با تمرکز بر نوآوری و پژوهش، تا آمریکا با شبکه‌های گسترده‌ی تخصصی، و انگلستان با سنت علمی دیرینه‌اش، هرکدام می‌توانند آغاز مرحله‌ای تازه در مسیر شغلی و پژوهشی شما باشند.
با این حال، موفقیت در دریافت ویزا کاملاً به برنامه‌ریزی دقیق، مدارک کامل و استراتژی درست بستگی دارد:
- دعوت‌نامه‌ای قوی و معتبر از برگزارکننده‌ی رسمی کنفرانس
- مستندات مالی و شغلی شفاف برای اثبات بازگشت
- و آمادگی کامل برای مصاحبه‌ی سفارتی
اگر شما پژوهشگر، متخصص یا فعال حوزه‌ی فناوری و علم هستید، این نوع ویزا می‌تواند نقطه‌ی عطفی در مسیر حرفه‌ای‌تان باشد — نه فقط برای شرکت در یک رویداد، بلکه برای گشودن مسیرهای تازه در همکاری‌های بین‌المللی.
پیشنهاد می‌شود پیش از اقدام، با مشاوران مهاجرتی معتبر و با‌تجربه مشورت کنید تا از بروز اشتباهات رایج جلوگیری شود. در این راستا، موسسه مهاجرتی و کاریابی قصران می‌تواند به شما در تنظیم مدارک، تحلیل ریسک‌ها و افزایش شانس موفقیت کمک کند. در نهایت، دریافت ویزای کنفرانس، مانند هر سفر حرفه‌ای دیگر، نیازمند قدم‌هایی حساب‌شده، آگاهی از جزئیات، و همراهی کارشناسان مطمئن است.
سوالات متداول
خیر. دعوتنامه معتبر شرط اصلی دریافت ویزای کنفرانس است. این دعوتنامه باید از سوی برگزارکننده‌ی رسمی رویداد صادر شود و شامل اطلاعات دقیق درباره‌ی زمان، مکان و نوع حضور شما باشد. اگر هنوز دعوتنامه ندارید، ابتدا باید در کنفرانس ثبت‌نام کنید و پس از تأیید نهایی، نامه رسمی دریافت کنید.
در اغلب کشورها، بله — اما به‌صورت غیرمستقیم.
ویزای کنفرانس معمولاً غیرقابل تمدید است، اما اگر پس از شرکت در رویداد، دعوت‌نامه‌ی کاری یا پژوهشی رسمی دریافت کنید، می‌توانید برای نوع جدید ویزا (مثلاً ویزای کاری یا تحصیلی) اقدام کنید. نمونه‌های موفقی از تبدیل ویزای B-1 در آمریکا یا TRV در کانادا به ویزای کاری وجود دارد.
افسران مهاجرت بیشتر به سه دسته مدرک کلیدی توجه می‌کنند:
- دعوتنامه رسمی و مرتبط با رشته یا تخصص شما
- مدارک مالی معتبر (گردش حساب ۳ تا ۶ ماه اخیر و گواهی تمکن به ارزش حداقل ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار)
- مدارک شغلی و بازگشت به کشور (نامه اشتغال، سند ملکی، بیمه و وابستگی خانوادگی)
هرچه مدارک شما انسجام و ارتباط بیشتری با هدف سفر داشته باشند، احتمال موفقیت بالاتر اس
بله، در بسیاری از کشورها امکان تجدیدنظر (Appeal) وجود دارد:
- انگلستان: تا ۲۸ روز پس از اعلام نتیجه
- آمریکا: معمولاً باید درخواست جدید با مدارک تکمیلی ارسال شود
- کانادا: بسته به دلیل ریجکت، از طریق IRCC قابل پیگیری است
در حدود ۲۰٪ پرونده‌ها پس از ارائه‌ی مستندات جدید، تصمیم سفارت تغییر کرده است.
به‌طور میانگین، برای شرکت در یک کنفرانس در اروپا یا آمریکای شمالی باید بودجه‌ای بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار آمریکا در نظر بگیرید.
این مبلغ شامل هزینه‌ی ویزا، ثبت‌نام در رویداد، ترجمه مدارک، بلیت رفت‌وبرگشت، اقامت و هزینه‌های روزمره است.
